Willem Foorthuis

Willem is een onvermoeibaar pleitbezorger van samenwerken in de regio in de triple helix van onderwijs, onderzoek en werkveld (vooral mkb). Hij heeft het concept gebiedscorporatie in de regio Groningen op de kaart gezet en een aantal gebiedscorporaties opgezet en daarin mkb en kennisinstellingen (MBO, HBO, WO) verbonden en daarmee vorm gegeven aan engaged learning.
 

Kun je in drie woorden aangeven wat jou een aanjager maakt?
Ik hoor vaak begrippen als change agent en place maker.

Wapenfeit: waar ben je trots op?
Ik ben erg trots op het jongste wapenfeit waarbij in het stedelijk veld Groningen de kennisinstellingen van vo, mbo, hbo en wo samen met Univé en RABO, VNO/NCW en MKB Noord en de zeven 'aardbevings' gemeenten besloten hebben om tot de oprichting te komen van een gezamenlijk coöperatie met de inzet van 10.000 studenten op projecten jaarlijks.

Wat is jouw visie op de pps ontwikkeling voor de komende jaren?
Voor mij is het ideaal voor de pps constructie een echt bedrijfsmodel gegoten in de vorm van een coöperatief verband. Gestoeld op een degelijke en dus duurzame bedrijfsvoering met een verdienmodel gericht op de echte realisatie van maatschappelijke transities met valoriseerbare resultaten en dat met een grote inzet van studenten, docenten en onderzoekers van de kennisinstellingen en dat direct bij het mkb-bedrijf of in het dorp op locatie.  De echte droom is dat dit samenwerkingsverband zo effectief is dat we uiteindelijk met studenten, werknemers en ondernemers dan wel burgers in projecten kunnen werken op locatie op een niveau dat we als kennisinstellingen deze nieuwe doelgroepen als student kunnen inlijven en dus een grootschalig LLL-model hebben gecreeerd. 

Voor welke (maatschappelijke) uitdaging zie jij pps als oplossing?
Bijna voor alles wat een transitioneel karakter heeft en denk dan aan de grote opgaven van klimaatverandering, stikstof, versterking economie platteland maar ook digitale ongeletterdheid of ongezonde leefgewoonten. Voor mij is pps ook intersectoraal en multilevel. Immers we hebben complexe problemen en die problemen moeten we dus ook oplossen met complexe modellen, het concept Gebiedscoöperatie is zo'n nieuw complex model waarlangs we de nieuwe benodigde instrumenten zoals cluster performance maar ook zaken als medeverantwoordelijkheid kunnen vormgeven. 

Welke doelgroep (student, mkb’er, andere stakeholder) moet de komende jaren nog beter bereikt worden en waarom?
We spreken momenteel van een systeemfalen waarbij de verschillende sectoren met de rug naar elkaar toe staan. Neem Groningen als voorbeeld daar hebben we 100.000 studenten mbo, hbo en wo en daarmee een enorme innovatiecapaciteit, in de stad en vooral daarom heen in het stedelijk veld Groningen hebben we ongeveer 100.000 bedrijven waarvan de SER al twee jaar van zegt dat de innovatiecapaciteit nul is!! Wie moeten we dan bereiken; feitelijk het hele systeem. Daarom ambiëren wij in ons werk de All System Approach en zijn we daarom jaarlijks op bijna 100 bijeenkomsten in de regio aanwezig of trekker. Dit is zo ongeveer passend in de tradities van het voorlichtings- en ontwikkelingswerk. 

Wat was jouw inspiratiebron? 
Mijn inspiratiebron was en is het inmiddels verdwenen voorlichtingssysteem van het ministerie van LNV zogenaamd het OVO-drieluik, waarin consultants dagelijks heen en weer pendelden tussen boerenbedrijf en kenniscentrum/lab en daarbij werd een prachtig en beroemd LLL-model geschapen op het Nederlandse platteland waardoor de Nederlandse landbouw dan ook zo wereldberoemd is geworden. We zien nu dan ook dat met het verdwijnen van dit OVO-drieluik de Nederlandse landbouw in een miserabele situatie is terecht gekomen. Hieraan kun je zien wat onderwijs en onderzoek schakelen met de praktijk kan bewerkstellingen en wij maken daar nu en eigentijds variant op waarvan de Gebiedscoöperatie de drager is.